அக்டோபர், 1917 இல், முதலாம் உலகப் போரின் படுகொலைக்கு மத்தியில், ரஷ்ய தொழிலாள வர்க்கம், விளாடிமிர் லெனின் மற்றும் லியோன் ட்ரொட்ஸ்கி தலைமையிலான போல்ஷிவிக் கட்சியின் தலைமையில் செயல்பட்டு, அலெக்சாண்டர் கெரென்ஸ்கி தலைமையிலான இடைக்கால முதலாளித்துவ அரசாங்கத்தை தூக்கியெறிந்து, உலக வரலாற்றில் முதல் தொழிலாளர் அரசை நிறுவியது. ஒன்பது மாதங்களுக்கு முன்னர், இரண்டாம் ஜார் நிக்கோலஸ் தலைமையிலான ஒரு முடியாட்சி வம்சத்தால் ரஷ்யா ஆட்சி செய்யப்பட்டது. இந்த புரட்சியானது ஏகாதிபத்திய போர் முடிவிற்கு வருவதன் ஆரம்பமாகும்.
ரஷ்ய புரட்சி உலக வரலாற்றில் ஒரு புதிய கட்டத்தை குறித்தது. இடைக்கால முதலாளித்துவ அரசாங்கத்தை தூக்கிவீசுவது முதலாளித்துவத்திற்கு மாற்றீடு என்பது ஒரு கற்பனாவாத கனவு அல்ல, மாறாக தொழிலாள வர்க்கத்தின் நனவான அரசியல் போராட்டத்தின் மூலம் அடையக்கூடிய ஒரு உண்மையான சாத்தியம் என்பதை நிரூபித்தது. ஸ்ராலினிச அதிகாரத்துவத்தின் துரோகங்கள் மற்றும் குற்றங்களால் அழிக்கப்பட்ட சோவியத் ஒன்றியத்தின் தலைவிதி இறுதியில் சோகமான இருந்தபோதிலும், கடந்த நூற்றாண்டில் வேறு எந்த நிகழ்வும் உலகின் அனைத்துப் பாகங்களிலும் வாழ்ந்துவரும் மக்களின் வாழ்க்கையில் இவ்வளவு தொலைநோக்குடைய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தவில்லை.
இந்த பக்கத்தில், வாசகர்கள் உலக சோசலிச வலைத் தளத்தில் 20 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக புரட்சியின் முக்கியத்துவத்தையும் படிப்பினைகளையும் ஆராய்வதையும், உலகம் முழுவதும் அதன் தாக்கத்தையும் பற்றி வெளியிடப்பட்ட பல கட்டுரைகள் மற்றும் விரிவுரைகளை கண்டுகொள்ளலாம்.
1917 ஆம் ஆண்டின் ரஷ்ய புரட்சி உலக வரலாற்றில் மிக முக்கியமான நிகழ்வுகளில் ஒன்றாகும். ஜாரிச எதேச்சதிகாரத்தை தூக்கியெறிந்து போல்ஷிவிக் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்த நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரும், புரட்சி பற்றிய விவாதத்தை இன்னும் சுற்றியுள்ள கசப்பான சர்ச்சை அதன் நீடித்த தாக்கத்திற்கும் அதன் தீவிர அரசியல் பொருத்தத்திற்கும் சான்றளிக்கிறது.
1905 புரட்சி, 1917 நிகழ்வுகளுக்கான 'இறுதி ஒத்திகை' ஆக வரலாற்றில் பிரவேசித்தது. இருபதாம் நூற்றாண்டின் முதல் பெரிய புரட்சிகர எழுச்சியான 1905 இன் படிப்பினைகள், லியோன் ட்ரொட்ஸ்கியின் நிரந்தர புரட்சி தத்துவத்தை விரிவுபடுத்துவதற்கான அடிப்படையை அமைத்தன.
ஆகஸ்ட் 1914 இல் உலகப் போர் வெடிப்பானது முதலாளித்துவ தேசிய அரசு அமைப்பில் ஆழமாக வேரூன்றிய முரண்பாடுகளிலிருந்து எழுந்தது. இரண்டாம் அகிலத்தின் சந்தர்ப்பவாத தலைவர்கள் சர்வதேச தொழிலாள வர்க்க ஐக்கியத்திற்கான கோட்பாடுகளை நிராகரித்து போருக்கு ஒப்புதல் அளித்தனர்.
ட்ரொட்ஸ்கி எழுதியது போல, 'லெனினின் கட்சியால் பெரும்பான்மையாக கல்வியூட்டி உறுதியாக்கப்பட்ட தொழிலாளர்கள்' புரட்சிக்கு வழியமைத்தனர்.
பெரும்பான்மையான விவசாயிகளின் கடப்பாடுகளான நிலச் சீர்திருத்தம், ஜனநாயகம் ஆகியவற்றை முழுமையாக வென்று பராமரிக்க கூடியவகையிலான தொழிலாளர் அரசை ஸ்தாபிப்பதற்காக ஏப்ரல் 1917 இல் லெனின் தெளிவாக வெளிவந்தார்.
லெனினின் அரசும் புரட்சியும் இடைக்கால அரசாங்கத்தை தூக்கியெறிவதற்கும் சோவியத்துகளுக்கு அதிகாரத்தை மாற்றுவதற்கும் கட்சி மற்றும் ஒட்டுமொத்த தொழிலாள வர்க்கத்தினதும் தத்துவார்த்த ஆயுதமாகும்.
ஆகஸ்ட் 1914 இல் உலகப் போர் வெடிப்பானது முதலாளித்துவ தேசிய அரசு அமைப்பில் ஆழமாக வேரூன்றிய முரண்பாடுகளிலிருந்து எழுந்தது. இரண்டாம் அகிலத்தின் சந்தர்ப்பவாத தலைவர்கள் சர்வதேச தொழிலாள வர்க்க ஐக்கியத்திற்கான கோட்பாடுகளை நிராகரித்து போருக்கு ஒப்புதல் அளித்தனர்.
ஒரு உண்மையான புரட்சிகரக் கட்சி என்பது எவ்வாறிருக்கும் என்பதற்கும், சோசலிசப் புரட்சியின் வெற்றியை ஈட்டுவதில் அத்தகையதொரு கட்சியின் பிரதியீடுசெய்ய முடியாத பாத்திரம் என்னவாக இருக்கும் என்பதற்குமான ஓர் உதாரணத்தை போல்ஷிவிக்குகள் தொழிலாள வர்க்கத்திற்கு வழங்கியிருந்தனர்.
1991 இல் சோவியத் யூனியன் கலைக்கப்பட்ட பின்னர், ரஷ்ய புரட்சி என்பது ஒரு அரசியல் விபத்தை விட சற்று அதிகம் என முதலாளித்துவ கல்வியாளர்களிடையே ஒரு புதிய ஒருமித்த கருத்து தோன்றியது, 'சாதாரண' -அதாவது முதலாளித்துவ- வரலாற்று வளர்ச்சியின் போக்கிலிருந்து ஒரு சட்டவிரோத மற்றும் குற்றவியல் புறப்பாடு. அக்டோபர் புரட்சியின் சர்வதேச அரசியல் தாக்கம் மற்றும் சோவியத் ஒன்றியத்தின் மகத்தான பொருளாதார, சமூக மற்றும் கலாச்சார சாதனைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டு தள்ளுபடி செய்யப்பட்டன.
By David North
மார்க்சிச எதிர்ப்பு இலக்கியத்தின் முக்கிய அம்சங்களில் ஒன்று, ரஷ்ய புரட்சி என்பது ஒரு சர்வாதிகார அதிகாரத்தை மக்கள் மீது திணிப்பதில் உறுதியாக இருந்த ஒரு சில இரக்கமற்ற கிளர்ச்சியாளர்களால் வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு சதி அல்லது ஆட்சிக்கவிழ்ப்பாகும்.
முடிவுக்கு வர இருக்கும் இவ் ஆண்டின் மிகத் தொடக்கத்தில் உலக சோசலிச வலைத் தளம் பின்வருமாறு எழுதியது: “உலக முதலாளித்துவத்தை ஒரு ஆவி அச்சுறுத்திக் கொண்டிருக்கிறது: அது ரஷ்ய புரட்சி என்னும் ஆவியுருவாகும்.
நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக இதேதினத்தில், 1917 நவம்பர் 7 அன்று காலை, லியோன் ட்ரொட்ஸ்கி தலைமையிலான பெட்ரோகிராட் சோவியத்தின் புரட்சிகர இராணுவ கமிட்டி, ரஷ்ய குடிமக்களுக்கு ஒரு பிரகடனத்தை விநியோகம் செய்தது
தொழிலாள வர்க்கம் அரசியல் அதிகாரத்தை வெற்றிகாண்பதென்பது, இறுதி ஆய்வில், தொழிலாள வர்க்கத்தில் ஒரு மார்க்சிச கட்சியை கட்டியெழுப்புவதன் மீதே தங்கியிருந்தது என்பதை 1917 அக்டோபரில் சோசலிசப் புரட்சி பெற்ற வெற்றி நிரூபித்துக் காட்டியது.
அக்டோபர் கிளர்ச்சிக்கு முன்னர் போல்ஷிவிக் கட்சிக்குள் உருவான நெருக்கடியை ஆய்வுக்குட்படுத்துவது, புரட்சிகரக் கட்சியின் பிரதியீடுசெய்ய முடியாத பாத்திரம் குறித்த இன்றியமையா கேள்வியை உருபெருக்கி காட்டியின் கீழ் நிறுத்தி, எமது கட்சியும் அதன் காரியாளர்களும் இன்று முகங்கொடுக்கும் கடமைகளை மேலும் முழுமையாக புரிந்துகொள்ள நமக்கு உதவுகிறது.
இராணுவ புரட்சிகரக் குழுவின் தலைமையகமான, ஸ்மோல்னி கட்டிடத்தில், ட்ரொட்ஸ்கி, லாசிமிர், ஸ்வெர்தோவ், அன்டோனோவ், போட்வாய்ஸ்கி மற்றும் லாஷிவிச் உள்பட போல்ஷிவிக் தலைவர்கள் விரைந்து கூடினர்.
ரஷ்ய புரட்சியின் வரலாற்றில் புகழ்பெற்ற பக்கங்களில் பதியப்பெற்ற குரோன்ஸ்டாட், இப்பொழுது அனைத்து முதலாளித்துவ பத்திரிகைகளிலும் மாசுகற்பித்தும் இழிவானதாகவும் சித்தரிக்கப்படுகிறது.
ட்ரொட்ஸ்கியும் லெனினும் 1917 அக்டோபர் புரட்சியில் போல்ஷிவிக் கட்சிக்கும் ரஷ்ய தொழிலாள வர்க்கத்திற்கும் தலைமை தாங்கினர். இது மனிதகுல வரலாற்றில் முதல் தொழிலாளர் அரசை நிறுவியது. 1923 ஆம் ஆண்டில், சோவியத் ஒன்றியத்தில் அதிகாரத்தை கைப்பற்றிய ஜோசப் ஸ்ராலின் தலைமையிலான ஒரு தேசியவாத அதிகாரத்துவத்தின் வளர்ச்சியை எதிர்ப்பதற்காக ட்ரொட்ஸ்கி இடது எதிர்ப்பு (Left Opposition) இயக்கத்தை ஸ்தாபித்தார். 1933 ஆம் ஆண்டில், ட்ரொட்ஸ்கியால் எதிர்க்கப்பட்ட மூன்றாம் அகிலத்தின் அழிவுகரமான கொள்கையினால் ஜேர்மனியில் நாஜிக்கள் ஆட்சிக்கு வந்ததைத் தொடர்ந்து, சோவியத் ஒன்றியத்திலும் மற்றும் மூன்றாம் அகிலத்திலும் உருவாகிய ஸ்ராலினிச சீரழிவுக்கு எதிராக மார்க்சிசத்திற்கான போராட்டத்தை முன்னெடுத்துச் செல்ல, நான்காம் அகிலத்தை ஸ்தாபிக்க ட்ரொட்ஸ்கி அழைப்பு விடுத்தார்.
David North and Vladimir Volkov
டிசம்பர் 11 அன்று, சர்வதேச சோசலிச இயக்கமானது “ரஷ்ய மார்க்சிசத்தின் தந்தை” ஜோர்ஜி வலென்டினோவிச் பிளெக்ஹானோவின் 160வது பிறந்ததினத்தை அனுசரிக்கிறது. 'மனிதர்கள் செய்யும் தீமை அவர்களுக்குப் பின்னரும் வாழ்கிறது; அவர்கள் செய்யும் நன்மை பெரும்பாலும் எலும்புகளுடன் சேர்ந்து புதைக்கப்படுகிறது”. இது பிளெக்ஹானோவ் விடயத்தில் பெருமளவுக்கு உண்மையாக இருக்கிறது. இது வெறுமனே வரலாற்றாசிரியர்களின் அகநிலை மனவிருப்பினால் மட்டும் விளைந்து விடவில்லை, அவரது நெடிய புரட்சிகர வாழ்க்கையின் முரண்பட்ட தன்மையில் இருந்தும் எழுகிறது.
